صنعت خودرو در چین از سال ۲۰۰۸ بر اساس میزان تولید خودرو، بزرگترین صنعت خودرو در جهان بوده است. از سال ۲۰۰۹، تولید سالانه خودرو در چین بیش از ۳۲ درصد از کل تولید خودرو در جهان را به خود اختصاص داده است که از مجموع تولید اتحادیه اروپا، ایالات متحده و ژاپن بیشتر است. چین از سال ۲۰۲۴ به بعد، هم از نظر فروش و هم از نظر مالکیت، بزرگترین بازار خودرو در جهان را دارا است.
بیشتر خودروهای ساخته شده در چین در داخل این کشور به فروش می رسد، با این حال صادرات خودرو (که ۱۱.۵ درصد از کل تولید را تشکیل می دهد) در سال ۲۰۲۲ به ۳.۱۱ میلیون دستگاه رسید و چین را به دومین صادرکننده بزرگ خودرو در جهان تبدیل کرد. چین در نیمه اول سال ۲۰۲۳ با صادرات ۲.۳۴ میلیون خودرو در مقایسه با ۲.۰۲ میلیون دستگاه برای ژاپن، از این کشور پیشی گرفت و به بزرگترین صادرکننده خودرو در جهان تبدیل شد. بازار داخلی چین پایه محکمی را برای خودروسازان این کشور فراهم می کند و برنامه ریزان اقتصادی چین امیدوارند شرکت های خودروسازی رقابتی در سطح جهانی ایجاد کنند که با گذشت سال ها جذاب تر و قابل اعتمادتر شوند.
گروه اصلی صنعت برای صنعت خودروسازی چین، انجمن تولیدکنندگان خودرو چین است.
پیش از سال ۲۰۱۰، چهار شرکت اصلی خودروسازی دولتی یعنی سایک، فاو، دانگ‌فنگ و چانگان مطرح بودند. با گسترش صنعت خودروسازی چین، سایر خودروسازان چینی، اعم از بخش دولتی و خصوصی، مانند جيلي، بي‌ای‌سي، بی‌وای‌دی، چري، گاک، Great Wall، جک و سرس به سرعت در حال تبدیل شدن به بازیگران اصلی این صنعت هستند.
با توجه به سیاست های اقتصادی دولت چین در سال‌های اخیر فضای مناسبی برای شرکت‌های خصوصی تولیدکننده خودرو به وجود آمده و این امر باعث شده این شرکت‌های خصوصی در تولید از شرکت‌های دولتی پیشی بگیرند. در جدول زیر تعداد خودروی تولیدی در شرکت‌های خصوصی و دولتی اصلی را بر اساس سال مشاهده می کنید.
تاریخچه
صنعت خودروسازی چین ریشه در تاسیس کارخانه تدارکات نظامی “اداره توپخانه خارجی شانگهای” توسط لی هونگژانگ در سال ۱۸۶۲ دارد که بعدها به شرکت خودروسازی چانگان تبدیل شد. اولین خودرو در چین در سال ۱۹۰۲ توسط یوان شی‌کای از هنگ کنگ خریداری و به امپراطور دواگر سیسی تقدیم شد. این خودرو بعدها در موزه کاخ تابستانی به نمایش گذاشته شد. در اوایل قرن بیستم، شرکت‌های بزرگ خودروسازی غرب مانند فورد، جنرال موتورز و مرسدس بنز کارخانه‌هایی در شانگهای داشتند.
با این حال، جنگ جهانی دوم و حمله ژاپن به چین در سال ۱۹۳۷ پیشرفت صنعت خودروسازی چین را با مشکل مواجه کرد، همانطور که با بمباران و حمله به شهر شانگهای، کارخانه خودروسازی چانگان مجبور به انتقال از این شهر به چونگکینگ شد. پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹، کارخانه‌ها و طراحی خودرو با مجوز در چین با کمک اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۵۰ تأسیس شد که نشانگر آغاز توسعه سریع بخش خودروسازی این کشور بود. با این حال، صنعت خودروسازی چین در ۳۰ سال اول جمهوری، حجم تولید پایینی داشت و از ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار دستگاه در سال تجاوز نمی‌کرد. از اوایل دهه ۱۹۹۰، این صنعت به سرعت توسعه یافت. ظرفیت تولید سالانه خودرو در چین برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ از یک میلیون دستگاه فراتر رفت. تا سال ۲۰۰۰، چین بیش از دو میلیون خودرو تولید می‌کرد. پس از ورود چین به سازمان تجارت جهانی (WTO) در سال ۲۰۰۱، توسعه بازار خودرو شتاب بیشتری گرفت. بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷، بازار ملی خودرو چین به طور متوسط ۲۱ درصد یا یک میلیون دستگاه در سال رشد کرد. در سال ۲۰۰۹، چین ۱۳.۷۹ میلیون خودرو تولید کرد که ۸ میلیون دستگاه آن سواری و ۳.۴۱ میلیون دستگاه آن تجاری بود و از نظر حجم از ایالات متحده به عنوان بزرگترین تولیدکننده خودرو در جهان پیشی گرفت. در سال ۲۰۱۰، هم فروش و هم تولید از ۱۸ میلیون دستگاه فراتر رفت، به طوری که ۱۳.۷۶ میلیون خودروی سواری تحویل داده شد، که در هر دو مورد، بالاترین میزان در تاریخ هر کشوری بود. در سال ۲۰۱۷، کل تولید خودرو در چین به ۲۸.۸۷۹ میلیون دستگاه رسید که معادل ۳۰.۱۹ درصد از تولید جهانی خودرو بود. در سال ۲۰۲۳، چین از ژاپن پیشی گرفت و به بزرگترین صادرکننده خودرو در جهان تبدیل شد.
